İçimizi ısıtan, mutluluktan gözlerimizi yaşlara boğan, bu güzel, samimi doğum hikayesi için Beyza’ ya teşekkür ederim.

Beyza’ nın dilinde oğluna kavuşma hikayesi:

Günlerden 6 Mayıs gebeliğimin 39+3 haftasındayım. Saat 04:00.   Bir leke göründü, evet bu bir nişan. Doğum işareti olabilir miydi? Paniklemedim ve doktorum Lütfiye Hanım’ ı aradım, korkmaman gerektiğini ve bunun olabileceğini söyledi. O hafta Lotus gebe ailesi ve İnci Hanım ile tanışmıştım. Evet, çok geç bir tarihti belki ama

1 günlük eğitime katılmıştım.  Neyse nişan geldikten sonra gece hafif kasılmalarım vardı. 7 Mayıs sabah saat 9.30-10.30 saatlerinde 8’er dakika süren kasılmalar yaşadım ve kasılma sonucu tekrar bir kanama oldu. Korkmuyordum. İnci Hanım’ ın dediği gibi bebeğime kavuşmanın bir işareti olabilirdi. Lütfiye Hanım’ ı aradım ve NST’ ye girmemi istedi. NST’ de kasılma görünmüyordu. Üzülerek hastaneden çıktım. Niye gelmiyordu bu çocuk?

Bir an önce gelse de kavuşsam diye düşünüyordum. Aynı gün akşamüzeri saat 16:00 civarında kasılmalar başladı.  Ama oturmamam gerekiyordu kalktım ve yürüyüşe çıktım. Eve geldim, ütü yaptım. Saat 20:00 civarında kasılmalar netleşti; 30 dakikada 1 gelmeye başladı. O sırada İnci Hanım’ ın öğrettiği gibi nefesimi karnıma doldurup bebeğime oksijen gönderiyordum,  bir yandan da gel artık oğlum diyerek ona cesaret veriyordum. Eşim kasılmaları farkındaydı,  yanıma gelip sürekli sarılıyordu. Aşk hormonu doğum için şarttı.

Bu sırada yemeklerimi bile yaptım, eşimle yedik. Saat gece 24:00’ da yatağa yatmıştık.  

Eşime sabah 6 gibi bebeğimizin geleceğini söyledim. Eşim uyudu. Yatakta yatmak istemedim kalktım ve duş aldım. Sonra biraz dua okudum. Kasılmalar sıklaşmaya başlamıştı. Kasılmalar geldikçe dans ediyordum sağa sola sallanıyordum,  apaçi dansı gibi. Bir yandan “Gel oğlum gel, seni çok seviyoruz Kartal Can” diye konuşuyordum. Pilates topunda daireler çizerek adeta oğluma geleceği yolu göstermeye çalışıyordum.  Bir yandan da nefes alıyordum tabi ki. Tıpkı İnci Hanım’ ın dediği gibi, bu bir kavuşmaydı. Kasılmalar çok basitti. Nefesle çok rahat atlatılıyordu. Saat 05:00’ da mide bulantısı başladı,  kasılmalar 5 dakikada 1 ama şiddetlenmiyor neden sancılanmıyorum diye kendi kendime düşünüyordum ve eşimi kadirdim. Kasılmaların şıklaştığını söyledim. Hastaneyi aradık ve gelmemi söylediler. Annemi aradım “Anne ben çok iyiyim, lütfen hazırlan hastaneye gidiyoruz” dedim. Hastaneye gittik ve muayene odasına geçtik. Kendimi rahat bırakıp doktor hanımın muayene ettikten sonra 7 cm açılmam olduğunu öğrendim. Mutluluktan ağlamaya başladım. Kalktım ve ona sarıldım başardım diye bağırdım. Sancı odasına geçtim. NST için yatırdılar,  bir an önce bitsin yatmak istemiyorum dedim.  Kalktım, kasılmaları karşılamaya devam ettim. Lütfiye Hanım geldi,  muayeneye geçtik,  açılmam 9 cm idi,  oğlumun kafası saat 11 yönünde geliyordu.  Ne demek bilmiyordum,  yan geliyormuş meğer. Kasılma geldikçe ıkınmam gerektiğini söyledi. Kasılma geliyordu,  eşimin kollarına sarılıp nefesimi karnıma doldurup ıkınıyordum artık kuvvetim kalmamıştı. Lütfiye hanım beni doğumhaneye alacağını her şeyin benim elimde olduğunu söyledi. Eğer olmazsa sezaryeni deneyeceğinden bahsetti. Açılmam 9 cm idi,  oğluma kavuşmam an meselesiydi. Doğumhaneye geçiyorduk, eşim sarılıyordu. Annem arkamdan dua ediyordu, anneme döndüm ve “Ben iyiyim anne merak etme” dedim.  Doktorum ekibini çağırdı. Herkes çok güler yüzlüydü içeride. İçeride bir şölen vardı, ben doğum masasındaydım ve herkes “haydi bebeğim süpersin” dedikçe ben bağırmadan,  kasılmalarla bebeğimi itiyordum. Ben ittikçe bebeğimi düzeltiyorlardı, yapabilirsin diyordu hepsi.  Haydi sacları göründü dediklerini duyduğumda sesimi kontrol edemeyip yapamıyorum diye bağırdım,  sonra su istedim enerjimi topladım ve tekrar denedim. Her şey çok kolaydı aslında bebeğim gelmek istiyordu ona yârdim etmeliydim yapabilirdim. Ve son kez denedik.  Sonra Kartal Can kucağımdaydı.  Annem ve eşimi içeri aldılar,  o sırada bağırmaya başladım.  İşte bebeğim annemmm canimm,  bu benim bebeğimdi. Çok güzeldi,  sıcacıktı,  göğsümdeydi. O anda İnci Hanım’ ın dediği gibi okyanusun kenarında sanki bir düğündeydik ailemle. Herkese seni çok seviyorum dediğimi hatırlıyorum. Eşimin gelip dudaklarımdan öpmesini , başarmanın verdiği gururu anneliği her şeyi tatmanın verdiği huzur vardı içimde. İnci Hanım bana özgüvenimi,  yapabileceğimi öğretmişti. Lütfiye Hanım ve ekibinin verdiği cesaret te harikaydı. Anneler gününde aldığım en güzel hediyeydi bebeğim,  canim her şeyim,  O’ nu çok seviyorum.