Melis ile  doğum havuzu kiralama talebi sebebi ile tanışmıştık. Kendisine çok güveniyordu, yazışmalardan çok net hissetmiştim. Doğumuna sahip çıkan, kendine, bebeğine, bedenine güvenen bir hamile idi. Haziran ayında kiraladı havuzumuzu, merakla doğum haberini bekliyordum. Derken bugün akşam üzeri hikayesini paylaştı. O kadar güzel bir hikaye ki, aslında hikaye dememek lazım belki de.. Çok gerçek. Gerçekten kendine güven var, siz de anlayacaksınız. Doğuma güzel hazırlanan, okuyan, doğum hazırlık kurslarına katılan , doktorunu tercihlerine göre seçen, doktoruna güvenen, kendine, bebeğine, bedenine ve en büyük destekçisi eşine güvenen bir kadın var. Kendisinin de izni ile doğum hikayesini sizler ile paylaşıyorum. Bu bir suda doğum hikayesidir aynı zamanda.

Hayalimdeki Doğum

Bundan yaklaşık on ay önce başlayan maceramız 22 Haziran tarihi itibariyle bambaşka bir heyecana dönüştü. Çocuk sahibi olma kararını almak ile beraber pek çok bakış açımız değişti. Hamile olmadan evvel ve hamile olduktan sonra edindiğimiz bir sürü alışkanlıklarımızın yanına, şimdi minik yavrumuzla beraber edindiklerimizi ekliyoruz.

Doğumun 39+4’te öğleden sonra nişan gelmesiyle harekete geçti diyebilirim. Henüz kasılma yoktu. Zaten olmasını da beklemiyordum açıkçası. Fakat eşim ile 17:30 civarında yemek yemeye çıktığımızda hissedilir kasılmalar vardı.  Kasılmaların dakikası 6 dakikada  bir idi ve gayet rahat atlatılıyordu o yüzden doğumun başladığına pek inanmıyordum. Yemeğimizi yedik, Kadıköy’de dolaştık ve yürüyerek evimize geldik. Gece yatmaya hazırladığımızda kasılmaları atlatmak için eğitimde öğrendiğim pozisyonları kullanma ihtiyacı duymaya başladım. Eşim bunu fark edince dayanamayıp beni hastaneye götürme kararı aldı. Ben gayet rahattım ve hala doğumun başladığına inancım yoktu. 00:30 civarında nst sonucunun doktoruma gönderilmesi ile yatış kararım alınmış oldu. Hatta nöbetçi hemşire çok kasılman var nasıl böyle rahat duruyorsun bile dedi. Ben de şaşkındım doğrusu. Peşinden yapılan kontrolle 4cm açık olduğumu öğrenince daha çok yolumuz var diyordum ki iki saat geçmeden 6cm olmuşum. Hemen eşim havuzu kurmaya başladı. Havuza girene kadar hep ayakta ya da dizlerimin ve ellerimin üzerinde durup hafif sallanarak kasılmaları atlattım. Kasılmalar arttıkça kendimi bebeğime kavuşmaya az kaldı diyerek motive ettim. Birer dakika süren kasılmalarda derin nefes alıp verdim, doğum anımın ne kadar kolay geçtiğini, bebeğimi kollarıma aldığım anı hayal etmeye çalıştım.  Havuza girdiğimde 7cm civarındaydım. Sıcak suyun verdiği rahatlıkla çok güzeldi ancak açılma çok yavaşlamış gibiydi. Bunun farkına varınca eşime beni belirli aralıklarla tuvalete çıkarmasını ve de sıvı tüketmem gerektiğini hatırlatmasını söyledim. Her çıktığımda ağzıma bir hurma attım yanında enerji içeceği ya da su içtim. Artık zorlandığımı herkes rahatlıkla anlıyordu çünkü dışarı ile bağlantımı kesmiş bebeğim ile konuşmaya başlamıştım. Hadi kızım yardım et az kaldı kızım diye diye artık parmaklarımın ucunda kafasını saçlarını sevebiliyordum. Sabah 7:14′ de doktorumun da telkiniyle artık doğurmam gerektiğinin farkındaydım. Çünkü ıkınma hissimi ikidir atlatıyordum. Doktorum “sen yapacaksın bunu Melis biz sadece izleyip yardım edeceğiz” dedi. Doğruyu söylemek gerekirse, doktorumun beni havuzdan çıkarma ihtimalini düşünerek hemen işe koyuldum. Zaten kafası parmağımın ucundaydı üçüncü ıkınmam ile bebeğim doğmuştu. Sarıldım canım kızıma. Şok anı tabi biraz yüzdürmeyi hayal ediyordum hep ama o kadar yakın olup da kavuşamamak insana ne yapacağını şaşırtıyor sanırım. Kordonun atışı durması için bekledik. Bana kalsa daha uzun süre orada bebeğim ile kalırdım tabi. Sonuçta istediğim şekilde bir doğum olmuş oldu. Plasentayı da suda doğurduktan sonra kalkıp duşumu aldığımda bebeğim gelmişti bile. Hemen emmeye başladı güzel kızımız. Her şey Allah’ın izniyle gönlümüze göre olmuştu. Yırtık ve dikiş dahi olmaması da cabası 🙂 Ortalama 7-8 saat süren bir doğum olmuştu. Suya girmemiş olsam çok daha kısa süreceği ortaydaydı fakat bu kadar rahat ve kolay geçer miydi orasını bilemem 🙂 Ben çok memnun kaldım ve herkese tavsiye ediyorum.

Doğum hamileliğin sonu gibi dursa da ben hep başlangıç olarak görmeye çalıştım. Bu yüzden kendimi doğuma en iyi şekilde hazırlamak için elimden geleni yapmaya çalıştım. Belki milyonlarca forum ve blog okudum, kitaplar aldım, doğuma hazırlık eğitimine gittim, kendime telkinlerde bulundum. Bu işi başarabilirim dedim hep. Blog yazan annelere hayran oldum. Hepsini gönülden tebrik ederim. Doulaları kocaman kucaklamak isterim. Kardeş gibi sevecen ve alakadardılar. Kendileri farkında olmadan benim bu yoldaki en büyük destekçim oldular.

Allah herkese korkusuz ve güven içerisinde doğum yapabileceği insanlarla karşılaştırsın. Doğumun ne şekilde sonuçlandığından ziyade nasıl geçirdiğiniz, nasıl insanlarla geçirdiğiniz daha önemli bence. Herkese mutlu ve sağlıklı günler dilerim.

Melis Erkuş