Bu akşam saat 21:30 Derin yattı ve 22:10 da uykuya daldı. içimden “hayret, ne kadar erken uykuya daldı” dedim. Demez olaymışım…

Planım Derin uyuduktan sonra blog’um da bir yazı yazmak sonrasında -İçimdeki Kahraman- isimli kitabımı okumak vardı. Tabi sıcak yeşil çay eşliğinde.

Saat : 23:15
Notebook’umun başındayım, yazıyorum… İçerden bir ses:

Derin : Anneee

Gittim yanına, uyanmış bizim zilli. Oturdum başucuna, bekledim, uyudu. Yerime döndüm. Aradan on dakika geçti. Tekrar;

Derin : Anneeee.
Ben    : Haydaaa, ne oluyor bu gece???

Tekrar yanına gittim. Bu sefer;

Derin : Mama
Ben    : Yulaf yer misin kızım?
Derin : Evet

Kalktı, yulaf yedi. Su içti, tekrar yattık. Ama bir türlü uykuya dalamıyor. Yanına iki barbie aldı, nafile. Saat geçiyor bu arada. Yok uykuya dalamıyor.

01:00
Derin : Anne süt.
Ben   : Peki kızım.

Süt azıcık ısıtıldı, istenilen bardağa konuldu. Pipet seçildi. Kirpi ve Kestane kitabı eşliğinde içildi.

Tekrar yattık.

01:20
Derin uyudu.

Benim uykum kaçtı ama yazıma devam edemedim. Ama gene de burdayım, neye niyet, neye kısmet.
Hayat plan yapmaya gelmiyor, bırakın aksın… Olan yazıma ve sıcak çayıma oldu.